We Francji można spotkać bardzo różne krajobrazy, od skalistych wybrzeży Oceanu Atlantyckiego, przez szerokie doliny rzeczne i wysokie, ośnieżone góry, po lekko pofalowane pagórki i słoneczne plaże nad błękitnymi wodami Morza Śródziemnego. Na zachodnim, atlantyckim wybrzeżu klimat jest łagodny, z dużymi opadami, zaś na wschodzie lata są cieplejsze, ale zimy mroźne. Większą część północnej Francji zajmuje rozległa nizina poprzecinana rzekami, z których największe to Sekwana i Mama. Te urodza- jne tereny od wschodu ograniczone są wzniesieniami, na zachodzie opadają stromo do Oceanu Atlantyckiego. Na wschodzie, wzdłuż granicy z Belgią, wznoszą się zalesione wzgórza, które w kierunku południowym przechodzą w, górujące nad doliną Renu, Wogezy oraz ciągnące się wzdłuż granicy ze Szwajcarią góry Jura.

Południowo-środkową część Francji zajmuje wyżynny Masyw Centralny. W tym słabo zaludnionym regionie, ze śladami dawno wygasłych wulkanów, rozwinęła się hodowla owiec, kóz i bydła. Na południowy wschód od źródeł najdłuższej rzeki Francji, Loary, leżą Sewenny.

Południowo-zachodnią Francję, po obu stronach Garonny, łącznie z winnicami w okolicach Bordeaux, a także piaszczystymi wydmami i lasami sosnowymi, zajmują niziny aluwialne - Landy. Dalej na połud- nie wysokie pasma górskie Pirenejów oddzielają Francję od Hiszpanii.

Na wschód od Masywu Centralnego znajdują się szerokie, urodzajne doliny Saony i Rodanu. Uchodzący do Morza Śródziemnego Rodan tworzy rozległą, zabagnioną deltę - raj dla ptactwa wodnego. Żyją tu między innymi czerwonaki i dzikie, białe konie. Wzdłuż granicy z Włochami ciągną się Alpy - najwyższe góry Europy, w których ponad łąkami alpejskimi wznoszą się nagie, strome skały i lodowce.